The gastronomic delights of the island always were and continue to be special.
In the past fishermen exchanged the treasures of the sea for the farmers’ vegetables and oil. This bartering created a fragnant cuisine based on seafood and “horta” (wild greens); fish stew (dentex, white grouper, dusky grouper ank monkfish), fava (puree of yellow split peas) with sardines, “tsoflia” (as the locals call crayfish and lobster) with courgettes and “horta” from the mountains. Chard, sow thistle, chervil, innumerable wild greens are married magically with seafood, highlighting the aromas of the place.
You will find many varieties of fish and seafood in the rocky bays and small islets. The area around Lalaria, and around the islets, at Tsougrias or Kastro are spots that are considered ideal for fishing. Laid out in crates against the boats, pelagic fish for soups and grilling, bottom feeders for frying, squid, crayfish, prawns, lobster, cockles and mussels shimmer in the early light.
They are cooked in a variety of ways: we can enjoy squid with “horta” and onions, crayfish with courgettes and tomato, lobster with “horta”. Seafood is accompanied with vegetables and “horta”, with legumes and different sauces, each one special thanks to the herbs added, most frequently fennel which grows abundantly on the island. Green olives can also be marinated with fennel. Wild “horta” is also very tasty and goes well with seafood.
And since there is “horta” in abundance, there is also “hortopita” made with traditional filo pastry, the so-called “kalapodia”. You can also taste the spiral shaped “tiropita” (cheese pie) over whose origin the two great authors Papadiamantis and Moraitidis argued. One said “Skiathos” and the other said “Skopelos”.
Papadiamantis with his special linguistic ability in his short story “Mavromantilou” (Black Scarf Rock) describes with great pride the garden vegetables: “(…) their atoms mingled ceaselessly in shapes that were varied, unchanging and fluid, in rearing and lifting swells; they seethed, struck, thundered, sounded, smacked, and crashed against their fellows’ [trans “Lia Dain Sherrard, the Boundless Garden, Vol I].
The “aspro” is a traditional dessert made with finely chopped almonds, sugar syrup and lemon. The secret is in the blending with the syrup. It needs to be well beaten until it turns white. Traditionally a homemade walnut or cherry liqueur is served at festivals on Skiathos.
The Women’s Association prepares these and other fruit and botanical liqueurs, such as the aromatic rose geranium, in the traditional manner by leaving them for 40 days in the sun. Sweets served at weddings include the famous “hamalia”, which is a mixture of walnuts and local pine honey, which is wrapped in filo pastry, fried and then dusted with icing sugar. Another classic choice is “kidonopasta” (quince paste). Your sweet tooth will be assuaged further by trying the local organic honey, which has achieved international recognition.
Wine tasting in the charming environs of the island, with high quality wine, in which the “roditis” and “malagouzia” grapes dominate, will complement your gastronomic experiences.
Οι γαστρονομικές απολαύσεις του νησιού ήταν πάντοτε και εξακολουθούν να είναι ξεχωριστές.
Στο παρελθόν οι ψαράδες αντάλλασσαν τους θησαυρούς της θάλασσας με τα λαχανικά και το λάδι των αγροτών. Αυτή η ανταλλαγή προϊόντων δημιούργησε μια αρωματική κουζίνα που βασίζεται στα θαλασσινά και στα άγρια πράσινα χόρτα.
Η ψαρόσουπα (συναγρίδα, σφυρίδα, ροφός, πεσκανδρίτσα), η φάβα (πουρές από κίτρινη φάβα) με σαρδέλες, «τσόφλια» (όπως οι ντόπιοι αποκαλούν την καραβίδα και τον αστακό) με κολοκυθάκια και «χόρτα» από τα βουνά, τα σέσκουλα, οι ζοχοί, τα μυρώνια, αμέτρητα άγρια χόρτα παντρεύονται μαγικά με τα θαλασσινά, αναδεικνύοντας τα αρώματα του τόπου.
Θα βρείτε πολλές ποικιλίες ψαριών και θαλασσινών στους βραχώδεις κόλπους και στα μικρά νησάκια. Η περιοχή γύρω από τα Λαλάρια και γύρω από τα νησάκια, στην Τσουγκριά ή στο Κάστρο είναι σημεία που θεωρούνται κατάλληλα για ψάρεμα. Απλωμένα σε κιβώτια απέναντι στις βάρκες, τα πελαγίσια ψάρια για σούπες και ψητά, τα ψάρια του βυθού για τηγανητά, τα καλαμάρια, οι καραβίδες, οι γαρίδες, οι αστακοί, τα κυδώνια και τα μύδια λαμπυρίζουν στο πρωινό φως.
Μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους: μπορούμε να απολαύσουμε καλαμάρι με «χόρτα» και κρεμμύδια, καραβίδες με κολοκυθάκια και ντομάτα, αστακό με «χόρτα». Τα θαλασσινά συνοδεύονται με λαχανικά και «χόρτα», με λαχανικά και διαφορετικές σάλτσες, καθεμία ξεχωριστή χάρη στα μυρωδικά που προστίθενται, συχνότερα το μάραθο που αναπτύσσεται σε αφθονία στο νησί. Οι πράσινες ελιές μπορούν επίσης να μαριναριστούν με μάραθο. Τα άγρια «χόρτα» είναι επίσης πολύ νόστιμα και ταιριάζουν πολύ με τα θαλασσινά.
Και εφόσον υπάρχουν τα «χόρτα» υπάρχει και η «χορτόπιτα» που παρασκευάζεται με παραδοσιακή ζύμη από φύλλο, η λεγόμενη καλαποδιά. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε την στριφτή «τυρόπιτα» για την προέλευση της οποίας διαφωνούσαν οι δύο μεγάλοι συγγραφείς ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης. Ο πρώτος ανέφερε τη Σκιάθο και ο άλλος τη Σκόπελο.
Ο Παπαδιαμάντης με την ιδιαίτερη γλωσσική ικανότητα στο πεζογράφημά του «Μαυρομαντηλού» περιγράφει με μεγάλη υπερηφάνεια τα κηπευτικά: «Τω όντι, τα χόρτα και οι θάμνοι του περιβολίου του εξαδέλφου μου του Γιαννιού, γιγαντιαία, πελώρια, άγρια ή κηπευτά, δεν έπαυσαν να οργώνονται, να σχηματίζωσιν αύλακας και να είναι γαλήνια, ομαλά, απ’ αρχής, από καταβολής κόσμου. Δεν έπαυσαν να συγχέωσι τας ατόμους των, να είναι ποικιλόμορφα, αναλλοίωτα και ρευστά, να ορθώσι την χαίτην, να στηλώνωσι τα στέρνα, να φρίσσωσι, να κροαίνωσι, να βρέμωσι, να ηχώσι, να πλαταγώσι, να κτυπώσι παν αντίτυπον σώμα».
Ως προς τα γλυκά, το νησί διαθέτει πληθώρα ντόπιων παραδοσιακών γεύσεων. Το «άσπρο» είναι ένα κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό του νησιού που φτιάχνεται με πολύ ψιλοκομμένο αμύγδαλο, σιρόπι και λεμόνι. Το μυστικό βρίσκεται στην ανάμιξη με το σιρόπι. Χρειάζεται να ανακατευθεί καλά μέχρι να γίνει άσπρο.
Παραδοσιακά ένα σπιτικό λικέρ από καρύδι ή τσέρι σερβίρεται στα φεστιβάλ της Σκιάθου. Ο Σύλλογος Γυναικών προετοιμάζει τα παραπάνω αλλά και άλλα φρούτα, καθώς και λικέρ από φυτά, όπως η αρωματική αρμπαρόριζα, με τον παραδοσιακό τρόπο, αφήνοντάς τα για 40 ημέρες στον ήλιο.
Στα γλυκά που σερβίρονται σε γάμους συμπεριλαμβάνονται τα διάσημα «χαμαλιά», τα οποία αποτελούν ένα μείγμα από καρύδια και τοπικό μέλι από πεύκο, το οποίο τυλίγεται σε ζύμη από φύλλο, τηγανίζεται και στη συνέχεια πασπαλίζεται με άχνη ζάχαρη. Μια κλασική επιλογή είναι η «κυδωνόπαστα». Όσοι είστε γλυκατζήδες θα «κολλήσετε» δοκιμάζοντας το τοπικό οργανικό μέλι, που έχει λάβει διεθνή διάκριση.
Η δοκιμή κρασιού στα γοητευτικά περίχωρα του νησιού, με κρασιά υψηλής ποιότητας, στα οποία κυριαρχούν οι ποικιλίες ροδίτης και μαλαγουζιά, θα συμπληρώσουν τις γαστρονομικές σας εμπειρίες.
https://www.visitgreece.gr/el/experiences/gastronomy/traditional-cuisine/the-cuisine-of-skiathos/
